Maarten (41): “Toen ik in mijn burn-out terechtkwam, werkte ik als bedrijfsjournalist voor de overheid. Het was een drukke job, maar van onmogelijke werkeisen of lastige conflicten was geen sprake. Ik had wel slaapproblemen, en had regelmatig te kampen met migraine en infecties. Maar ik had geen flauw idee wat daar de oorzaak van was, dus ploegde ik voort.
Op een bepaald e ochtend stortte ik volledig onverwacht in op mijn werk. Ik kreeg een onbedaarlijke woede-aanval, gevolgd door een paniekaanval en een onstopbare huilbui. De verpleger op het werk en mijn teamhoofd stuurden me meteen naar huis, en naar mijn huisarts. Die schreef vijf weken rust voor, en gaf me de naam van een psychotherapeute. Ik vond vijf weken ziekteverlof wel erg lang, en ook die therapeute zag ik totaal niet zitten. Waarom had ik die nodig?!”
Introvert versus extravert
Uiteindelijk bleef Maarten geen vijf weken, maar drie en een halve maand thuis. En ondanks zijn weerstand om in therapie te gaan, maakte hij na een poosje toch een afspraak. En maar goed ook. Want zo ontdekte hij wat de oorzaak van zijn burn-out was.
Maarten: “Door de gesprekken met mijn therapeut kwam ik te weten dat ik een introvert ben, maar me tot dan toe als extravert gedroeg. Ik omringde mezelf altijd met mensen, en ik vulde ieder vrij moment met sociale media of andere impulsen. Terwijl een introvert zich juist regelmatig moet afsluiten om zijn batterijen op te laden. Met andere woorden: uit onwetendheid ontzegde ik mezelf voortdurend die zaken die me energie konden geven. Het gevolg? Totale uitputting.
Om te leren wat me dan wel energie gaf, hield ik op aanraden van mijn therapeute een energie-dagboek bij. Daarin schreef ik elke avond wat ik die dag deed, en of het mij energie had bezorgd of niet. Zo ontdekte ik dat fietstochtjes in het groen, mijn batterijen oplaadden. Ook een koffie gaan drinken werkte wonderwel. Niet om te kletsen met anderen, maar om rustig vanuit een hoekje mensen gade te slaan. En proza schrijven. Ook dat hielp.”
Langzaam opbouwen
Na drie en een halve maand kon Maarten zijn werk deeltijds hervatten. Nog eens een half jaar later was hij voor 80% aan de slag. En sinds september vorig jaar werkt hij weer voltijds. Maar dan in zijn nieuwe job, als communicatieverantwoordelijke bij Stad Gent.
Is Maarten bang om terug in een burn-out te belanden? Maarten: “Neen. Ik zorg er namelijk voor dat ik vanaf nu trouw ben aan mijn introverte persoonlijkheid. Ook op het werk. Ik bouw bewust kleine rustmomenten in om mijn batterijen op te laden. Zo ga ik regelmatig eens naar de drankautomaat op de benedenverdieping om een cola te halen, en rust ik enkele minuten uit op een bankje in een rustige gang of in een lege vergaderzaal. En tijdens mijn middagpauze ga altijd een half uur naar buiten om te wandelen, of op een rustgevende plek te zitten.”
Welke les zal Maarten altijd bijblijven na deze moeilijk periode? Maarten: “Je moet echt leren luisteren naar wat je lichaam je vertelt, en op zoek gaan naar wat je nodig hebt om je energiebalans in evenwicht te houden. Eens je dat ontdekt hebt, moet je trouw blijven aan jezelf. Ongeacht wat een ander daarvan vindt. Iedereen heeft zijn eigen persoonlijkheid, met bijhorende noden en behoeften. Dat moet je respecteren. Bij anderen, maar ook bij jezelf.”
Bekijk Maartens blog voor zijn volledige verhaal.
Enkele interessante sites over introversie: