Buitenland

Wonen en werken in Australië

Bram (27) deed waar veel jongeren van dromen: hij trok na z’n studies naar het land van de Aboriginals. Hij vertelt: "Omdat je niet kan leven van de dauw, vroeg ik een Working Holiday visum aan. Hierdoor mocht ik een jaar in Australië verblijven én er werken." Over kersen plukken bij zonsopgang, paardenraces en Cupido.

Bram vertelt: "Ik weet nog altijd wanneer mijn fascinatie voor Australië begon. Het was op de middelbare school tijdens de les Engels. We moesten een artikel lezen over Uluru of Ayers Rock. Dat is een gigantische rode rots in de woestijn die een mythologische betekenis heeft voor de Aboriginals. Ze geloven bijvoorbeeld dat de gaten in de rots holen zijn van mythologische mollen. Dit klonk zo exotisch dat het mijn belangstelling opwekte.

Verlangen naar iets anders

Toen ik afgestudeerd was als tuinbouwingenieur en een job vond in een tuincentrum, begon ik me af te vragen wat ik wilde doen met m’n leven. Alles liep op wieltjes, maar toch verlangde ik naar iets anders: naar meer uitdagingen, verrassingen en avontuur. Toen kwam de herinnering aan Uluru bovendrijven en in een opwelling besloot ik naar Australië te trekken.

Ik spaarde enkele maanden en regelde een Working Holiday visum. Dat is een visum voor jonge mensen (van 18 tot en met 30 jaar) die een jaar in Australië op vakantie willen en er tegelijk ook willen werken. Je kan je aanvraag gewoon op de website van de Australische immigratiedienst doen. Het kostte mij een half uur. 24 uur later kreeg ik een visumbevestiging in m’n mailbox. Echt supergemakkelijk!

In hetzelfde schuitje

Australië bleek zo fantastisch als ik had gedacht. De mensen waren vriendelijk en open, de natuur prachtig en het weer schitterend. Toen ik een tijd rondgetrokken had, besloot ik werk te zoeken. Via een Australische jobsite vond ik een tijdelijke job: ik mocht 6 weken kersen plukken op een fruitboerderij in Victoria. Dat was een speciale ervaring: ik verbleef samen met andere fruitplukkers -jonge mensen van over de hele wereld- in een ‘working hostel’. We zaten allemaal in hetzelfde schuitje en dat creëerde een band. Met sommige van hen heb ik nog altijd wekelijks contact.

Onze werkdag begon om 6.00 uur, bij het opkomen van de zon. We stopten om 14.00 uur omdat het dan te heet werd. In het begin was het verrassend moeilijk: het vereist een speciale techniek om kersen snel -en mét steeltje- te plukken. Eens ik hem onder de knie had, slaagde ik erin om in 1 dag zo’n 6 emmers te vullen met 15 kg kersen. Voor 1 kg kersen kreeg ik 1 Australische dollar, wat neerkwam op ongeveer 60 euro per dag. Dat was niet slecht. Bovendien mochten we onze buik rond eten met kersen en ander fruit. Dat was een luxe voor een arme backpacker, zoals ik.

Gokken op de renbaan

De leukste job deed ik in Bunbury. Samen met drie jongens die ik ontmoet had in het jeugdhotel, gingen we naar de paardenclub om te vragen of ze helpende handen zochten. We wisten namelijk dat de BunBury Cup er zat aan te komen: de reclameborden in de stad hingen er vol van. Het antwoord was ja. We mochten een week helpen. Eerst moesten we het terrein ‘raceklaar’ maken: tenten opzetten, het gras afrijden, tafels en stoelen rond de renbaan plaatsen… Tijdens de race zelf stonden we achter de toog en bedienden de klanten. Het was ongelooflijk om te zien hoe iedereen erop los dronk en gokte. De dollars vlogen in het rond.

Na de race mochten we al het eten dat over was meenemen: hamburgers, sushi, broodjes…’s Avonds organiseerden we een eetfestijn in het hotel. Als dank kregen we ook gratis tickets voor een kleine paardenrace die de week nadien plaatsvond. Zo konden we eens de andere kant meemaken. We hebben uiteraard enkele gokjes gewaagd, maar zonder veel succes. 

Groetjes uit Amerika

Uiteindelijk ben ik nooit tot aan Uluru geraakt. In het jeugdhotel in Bunbury leerde ik een Amerikaans meisje kennen waar ik verliefd op werd. Ze deed vrijwilligerswerk in een wildlife park in de buurt, en ik ben de rest van de tijd bij haar gebleven.

Nu, drie jaar later, zijn we nog steeds samen. Ik woon weer in België en zij in Amerika. Maar we hebben concrete plannen om te gaan samenwonen in Amerika. Binnen enkele dagen vertrek ik! Je kan echt wel zeggen dat Australië mijn leven heeft veranderd."

 

E-mail: bramreusen@hotmail.com

Blog: travel-experience.com

Buitenland

Ook interesse?

  • Wil je graag getuigen over je ervaring in het buitenland? Mail naar de redactie.
  • Droom je van een buitenlandse ervaring? Lees meer op 'Werken in het buitenland'. 

Ook interessant

Wonen en werken in Kenia

Christel: “We vinden het heerlijk om niet meer deel te nemen aan de ‘rat race’. We werken hier 7 op 7, maar toch voelt het anders. Het zonlicht helpt.”

Wonen en werken in Noorwegen

Jetske is graag onderweg. Letterlijk en figuurlijk. “Ik probeerde te passen in het huisje-tuintje-boompje-verhaal, maar dat lukte niet. Het zit in mij om op ontdekking te gaan."

Wonen en werken in de Dominicaanse Republiek

Eva was nog maar net terug van Suriname of ze voelde het alweer kriebelen. Toen ze een vacature zag met de titel 'Avontuurlijke leerkracht in de Dominicaanse Republiek’, was ze verkocht. 

Wonen en werken in Thailand

Steven pendelt al enkele jaren tussen Hongkong en Thailand en verloor er z’n hart. En ook bijna een been. “Als je langs een oprit wandelt in Thailand, riskeer je een hondenbeet in je kuiten."

Wonen en werken in Duitsland

Om vlot te kunnen communiceren met de familie en vrienden van z'n Duitse vrouw, ging Tom werken in Mainz. “Mijn Duits reikte niet verder dan: Wienerschnitzel, was ist denn das?” 

Wonen en werken in Frankrijk

Het hele jaar door een vakantiegevoel? Voor Céline en Gijs is het de realiteit. Zij verhuisden eind vorig jaar met hun kinderen naar Frankrijk om een camping uit te baten.