Buitenland

Wonen en werken in Canada

Isabelle werkte vijf jaar als toxicologisch patholoog in Montreal. Ze vertelt: “Een van de eerste nachten werd ik wakker door een zwavelachtige geur. Ik dacht aan een gaslek en belde in paniek de brandweer. Toen ze langskwamen, legden ze me uit dat het mercaptan was. De geur van een stinkdier. Veel nieuwkomers maken die vergissing.”

Isabelle (44): “In 2006 studeerde ik af als veterinair toxicologisch patholoog. In België kreeg ik geen job te pakken, omdat dit een nicheberoep is. Er zijn wereldwijd maar enkele grote onderzoeklaboratiora waar toxicologisch pathologen werken. Ik solliciteerde bij een van die laboratoria in Canada, en werd met open armen ontvangen. Ik mocht meteen beginnen. Een advocatenkantoor regelde mijn immigratie en werkvergunning.

Mensenlevens redden

De afdeling waar ik aan de slag ging, testte nieuwe geneesmiddelen uit op dieren. Het was mijn taak om via de microscoop na te gaan of de organen van de dieren bepaalde afwijkingen vertoonden door de medicatie. Daarna bespraken we de resultaten in ons team en stelde ik een rapport op voor de wereldgezondheidsorganisatie of een geneesmiddelagentschap. Op basis hiervan beslisten zij dan of de geneesmiddelen veilig genoeg waren om op mensen te testen.

Het was een job met veel verantwoordelijkheid: de nieuwe medicatie kon mensenlevens redden, maar kon ook negatieve gevolgen hebben. Stel je voor dat een chemotherapie voor een zeldzame kanker tot blindheid leidt bij een patiënt. De handtekening die ik onder de dossiers plaatste, bleef 10 à 20 jaar geldig. Ik kan nu nog altijd voor de rechtbank gedaagd worden voor een beslissing die ik toen nam.

Sjaal breien

In Canada wonen, viel heel goed mee. Montreal is een geweldige stad. Erg kosmopolitisch, veilig en ‘politiek correct’. Iedereen had respect voor elkaar en was tolerant. Ook als het over tweetaligheid ging. Helemaal anders dan bij ons.

Waar ik wel moest aan wennen, waren de lange, koude winters van -30°. Het eerste jaar ging ik dapper skieën of wandelen op een bevroren meer, maar ik merkte al snel dat ik daar niet het type voor was. Zo koud! Wat ik wel graag deed, was bij vriendinnen thuis afspreken om te breien. We zaten dan met een glas wijn rond de houtkachel. Heel gezellig. En onze zelfgebreide sjaal kwam goed van pas.

Losse schroef

Mijn werk viel minder goed mee. Ik voelde me geïsoleerd. Een babbeltje slaan of op het gemak koffie drinken was er niet bij. Elke seconde van mijn dag was getimed en alles was in procedures gegoten. Zat er bijvoorbeeld een schroef los van mijn microscoop? Dan stond er een gespecialiseerde medewerker klaar om ze terug vast te draaien. Dat mocht ik zelf niet doen, want dan zou ik tijd verliezen. 

Er vielen ook regelmatig collectieve ontslagen. De slachtoffers kregen dan enkele minuten om hun bureau leeg te maken. Ze hadden zelfs geen tijd om afscheid te nemen. Echt hard. Voor buitenlanders met een werkvergunning betekende een ontslag bovendien dat ze Canada binnen de maand moesten verlaten. Een werkvergunning in Canada is gelinkt aan één werkgever. Wie wel mocht blijven, was op zichzelf aangewezen: een werkloosheidsuitkering of een dienst zoals VDAB bestaat er niet.

Een machine

Na 5 jaar heb ik ontslag genomen en ben ik naar Wenen verhuisd. Ik had er genoeg van om als een machine behandeld te worden. Productiviteit was het enige dat telde in mijn job.

Ik heb geen spijt van mijn beslissing. In Wenen doe ik hetzelfde werk als in Canada, maar in een academische omgeving. Een wereld van verschil. Ik word niet meer scheef bekeken als ik een kop koffie drink.”

 

E-mail: isabelleinmontreal@gmail.com

 

 

Buitenland

Ook interesse?

  • Wil je graag getuigen over je ervaring in het buitenland? Mail naar de redactie.
  • Droom je van een buitenlandse ervaring? Lees meer op 'Werken in het buitenland'. 

Ook interessant

Wonen en werken in Kenia

Christel: “We vinden het heerlijk om niet meer deel te nemen aan de ‘rat race’. We werken hier 7 op 7, maar toch voelt het anders. Het zonlicht helpt.”

Wonen en werken in Noorwegen

Jetske is graag onderweg. Letterlijk en figuurlijk. “Ik probeerde te passen in het huisje-tuintje-boompje-verhaal, maar dat lukte niet. Het zit in mij om op ontdekking te gaan."

Wonen en werken in de Dominicaanse Republiek

Eva was nog maar net terug van Suriname of ze voelde het alweer kriebelen. Toen ze een vacature zag met de titel 'Avontuurlijke leerkracht in de Dominicaanse Republiek’, was ze verkocht. 

Wonen en werken in Thailand

Steven pendelt al enkele jaren tussen Hongkong en Thailand en verloor er z’n hart. En ook bijna een been. “Als je langs een oprit wandelt in Thailand, riskeer je een hondenbeet in je kuiten."

Wonen en werken in Duitsland

Om vlot te kunnen communiceren met de familie en vrienden van z'n Duitse vrouw, ging Tom werken in Mainz. “Mijn Duits reikte niet verder dan: Wienerschnitzel, was ist denn das?” 

Wonen en werken in Frankrijk

Het hele jaar door een vakantiegevoel? Voor Céline en Gijs is het de realiteit. Zij verhuisden eind vorig jaar met hun kinderen naar Frankrijk om een camping uit te baten.