De meningen zijn over het algemeen nogal verdeeld als het gaat over zomerse kleding op het werk. Waar de ene zich al ergert als hij nog maar een blote schouder ziet, kan het voor de ander niet onthullend genoeg zijn. Wij legden ons oor te luister bij Helena (37) en Carl (45) en peilden hoe zij staan tegenover zomerse kledij op het werk.
Carl past z'n kleding aan afhankelijk van wat hij te doen heeft en wie hij ontmoet. Carl: "Ik vind dat je een minimum aan respect moet tonen voor het werk dat je doet, je collega's en andere mensen met wie je in contact komt. Minuscule tops, marcellekes en korte shortjes werken gewoon niet in een kantooromgeving, zelfs al is het er warm. Al moet ik eerlijkheidshalve toegeven dat ik van de ene al wat meer bloot verdraag dan van de andere.” <lacht>. “Zelf draag ik op erg warme dagen een katoenen broek en T-shirt. Maar als ik een afspraak heb met een klant, ga ik altijd voor een hemd. Voor mij is het ook een mentale klik. Werkkledij betekent werkfocus. Van zodra ik thuis kom, spring ik in de douche en trek ik iets casuals aan.”
Opwaaiende zomerjurkjes
Helena heeft geen rechtstreeks contact met klanten en gaat er volledig voor. Helena: “Ik kan gelukkig dragen wat ik wil op het werk. Dat is voor mij erg belangrijk. Ik heb vroeger op een strenge katholieke school gezeten met een strikte kledingetiquette (geen jeans, kousen verplicht, geen korte rokken, geen felle kleuren, geen juwelen...). Het kwam erop neer dat je je niet mocht onderscheiden van de anderen. Je mocht niet opvallen of anders zijn. Gruwelijk! 'k Denk dat ik daar een trauma heb opgelopen: ik zou nooit kunnen aarden in een job waar ik niet vrij ben om te dragen wat ik wil.
En dus geniet ik nu elke dag van mijn herwonnen vrijheid, zeker in de zomer: ik draag korte rokjes, sandalen, gebloemde kleedjes... Echt fantastisch. Maar ik heb ook mijn grenzen. In diepe decolletés voel ik me niet op mijn gemak: de gedachte dat mijn mannelijke collega's me zouden aanstaren is teveel van het goede. Dan voel ik me niet meer professioneel. Verder draag ik ook nooit een minirok in combinatie met hakken en probeer ik ervoor te zorgen dat de bandjes van mijn bh niet zichtbaar zijn (wat wel niet altijd lukt). Deze regels zijn ook wat uit zelfbescherming: ik werk in Brussel en durf niet al te bloot op straat wandelen. Als je dan opmerkingen naar je hoofd geslingerd krijgt, voel je je goedkoop.
Sommige van mijn collega's hebben daar blijkbaar geen last van. Ze zien er uit alsof ze net van het strand komen of van een openluchtdiscotheek. Vaak zijn het ook net die mensen die er eigenlijk het figuur niet voor hebben. 'k Vind dit wel grappig en ik stoor me er niet aan. Zolang zij zich maar oké voelen. Bovendien zorgt het voor wat afleiding tijdens saaie vergaderingen.” <lacht>
Goedkoop parfum
Wat kan en niet kan, wordt heel erg bepaald door de bedrijfscultuur en de functie die je bekleedt. Een short in de event sector kan. Een bermuda als je in de bank werkt is alweer een heel ander verhaal. Toch zijn er enkele algemene regels:
- Gebruik je gezond verstand. 't Is niet omdat het warm weer is dat je alle etiquette uit het raam moet gooien. Een transparant kleedje op het werk kan nooit.
- Hoe meer lichaam je blootgeeft, hoe beter je het moet verzorgen. Smoezelige voeten in sandalen zijn een absolute afknapper! Wil je open schoenen aan, zorg dan dat je teennagels geknipt zijn. En korte rokjes en topjes vragen om geschoren benen en oksels.
- Pas op met parfums. Niets zo verschrikkelijk als een goedkope geur die zich mengt met zweet. Dat blijft in je neus zitten.