Je hebt gezocht op

Maar ik voel me thuis. Het enige dat ik af en toe mis is de koelte en een ‘drash national'."

Het zijn twee bijna tegenovergestelde werelden , maar ik voel me perfect gelukkig in beide. Leven in een derdewereldland doet je inzien hoe bevoorrecht wij Europanen zijn met onze goed georganiseerde sociale zekerheid, onze sterk uitgebouwde zorgverlening en ons kwaliteitsvol onderwijssysteem.

Het was koud en grijs buiten, ik voelde mijn darmen rommelen en de man naast me zat wijdbeens zijn neus op te trekken.” Hoe kom je een dag door die je het liefst gewoon zou overslaan? Zes medewerkers vertellen wat hen troost biedt op een sombere werkdag.

De secretaresse plaatste me in een hoekje aan een tafel en daar zat ik: moederziel alleen. ‘t Was de langste dag van mijn carrière.” Je ziet het vaak: bedrijven verzetten bergen om een kandidaat voor zich te winnen, maar laten het op dag één al afweten door een slecht onthaal.

De laatste tijd merkte ik dat meer en meer mensen me voorbij zoefden, terwijl het hen geen inspanning leek te kosten. Ik dacht: tiens, zouden die een elektrische fiets hebben? Zo begon het idee te rijpen.”

Ik kan me altijd wegsteken achter humor, achter het feit dat het een eigen mening is en dat ik die niet per se hoef te onderbouwen. Of dat columns sowieso dienen om wat te 'chargeren', te overdrijven.  

De rit brengt me langs een turquoise oceaan en witte stranden met palmbomen. Het verschil met de Brusselse tunnels waar ik vroeger elke dag door reed, kan niet groter zijn.”

Ze vertelt: “Ik krijg om de haverklap bezorgde collega’s over de vloer die me vragen of ik kan uitleggen hoe het zit met onze politieke situatie. Ze willen niet dat België uiteenvalt, maar als het toch gebeurt, willen ze beslist dat Vlaanderen zich aansluit bij Nederland.”

Omdat ik net bevallen was van ons derde kindje, kwam die onderbreking me eigenlijk goed uit. We vestigden ons, met de hulp van Marks werkgever, in een buitenwijk van Dublin waar we ons snel integreerden. Erg moeilijk was dat niet, want Ieren zijn heel open.

De vishandelaar keek me eerst verbaasd aan, maar gaf me toen met de glimlach wat ik nodig had. Omdat ik in België in een orkest speelde en muziek een universele taal is, had ik m’n klarinet mee naar Spanje genomen.