Je hebt gezocht op

Dat uurtje rust ’s morgens en ‘s avonds gaf me de kans om mijn gedachten op een rij te zetten en me bezig te houden op mijn smartphone. Chatten met vrienden, artikels lezen, mails beantwoorden, muziek beluisteren.

Ze houden me regelmatig een spiegel voor en confronteren me met m’n gedrag. Dat is niet altijd fijn, maar meestal wel leerrijk. En dat neem ik mee  naar het werk. Ook bij Vannessa heeft het werk niet aan belang ingeboet.

Elke trainer bracht me iets bij en coachte me op basis van zijn verwachtingen. Zo werd ik elke keer een beetje beter. Het voetballen is ondertussen verleden tijd, maar de coachingmethodes zijn me wel bijgebleven. Hoewel ze soms redelijk 'fout' waren.

Wat me ook interesseert is werken met expats als ‘third culture coach’ of studenten begeleiden bij hun zoektocht naar werk in het buitenland. Je ziet het: veel mogelijkheden. Ik zie wel wat er op me afkomt!" 

Hij stelde me vragen die me aan het denken zetten en me vooruit hielpen. Hoe ga je het aanpakken, wat ga je op je website plaatsen…? Na die dag besefte ik: dit moet mij ook lukken! En het is inderdaad gelukt.” Hoe pak je loopbaanbegeleiding op de fiets concreet aan?

“Ik herinner me ook nog een jongen die altijd rondom de supermarkt hing. Hij probeerde een centje bij te verdienen door de inkopen van de mensen naar hun auto te brengen. Als hij me zag, liep hij al van ver naar me toe om mijn hand vast te houden en bij me te zijn.

Het enige wat me soms stoorde, was de grote godsdienstigheid van de meerderheid van de bevolking. Alles wat ze bereikten in het leven hadden ze zogezegd te danken aan de Heer. En als ze iets nodig hadden, dan werd ervoor gebeden. Ik liet hen begaan, maar kon me daaraan wel ergeren.

Sst Wat me verder erg is opgevallen is de stilte die hier heerst. Die rust en stilte gecombineerd met het mooie uitzicht vanuit onze B&B, zorgen ervoor dat ik me onze beslissing om naar Bonas te verhuizen nog geen moment beklaag .

En moeders vroegen me om met hun minderjarige dochter te huwen. Lokale mensen nodigden me ook vaak bij hen thuis uit. Ze waren dan zo trots dat ze me aan de hele buurt ‘showden’.

Ik zat in een fijn team, had een uitdagende job en voelde me geapprecieerd, maar ik had het gevoel dat ik mijn uren aan het verslijten was achter een computerscherm. Bovendien wou ik in mijn job graag iets betekenen voor anderen.  Dus besliste ik om me om te scholen tot leerkracht lager onderwijs.