Je hebt gezocht op

Ze maakten me wegwijs in de stad en ik mocht hen bellen met vragen. De kinderen hadden ook geen problemen. Ze hebben een leeftijd -4 en 7 jaar- waarop ze zich gemakkelijk aanpassen. Na de eerste week hadden ze al een hoop vriendjes.

‘k Liet me leiden door mijn gevoel en de verhalen van andere reizigers. ‘k Beleefde een geweldige tijd en was ook totaal niet eenzaam. Als je jezelf graag ziet en je eigen beste vriend bent, voel je je nooit alleen. Er was wel één minpunt: het besef dat dit niet kon blijven duren.

Wanneer ik na een lange werkdag mijn voordeur open en de avond zich veelbelovend voor me uitstrekt. Eindelijk thuis."

Maar als het beter uitkomt voor de kinderen, of ik moet me goed concentreren, werk ik thuis. De ratrace die ik ervaarde in België is hier niet aanwezig. De werkcultuur is veel meer in balans. 

Maar ik heb dan een cursus gevolgd bij de Taalunie en ik moet zeggen dat het me intussen heel erg bevalt. Het geeft me nog meer flexibiliteit en werkvreugde. Blaffende honden Het eerste jaar in Egypte, woonde ik in Heliopolis.

Verfrissend Wat me hier bevalt? Uiteindelijk toch de eerlijkheid en directheid. Je weet precies waar je aan toe bent. Het lijkt ook alsof vriendschappen veel dieper gaan. Zo open als de ramen hier zijn, zo open zijn de harten. Dat vind ik heel bijzonder! Natuurlijk erger ik me ook wel eens.

Sarah: “Tijdens een vergadering voelde ik me ontzettend boos en gefrustreerd door de onredelijke eisen van een klant. Ondanks mijn pogingen om kalm te blijven, merkte de klant mijn irritatie op. Nadien voelde ik me slecht omdat ik mijn emoties niet onder controle had.

Het had niet nodig moeten zijn dat ik me daar mee moeide. Want het voelt verkeerd aan om me in zo'n proces te mengen. Het zou een non-issue moeten zijn. Nu zit ik hier een beetje met schuldgevoel omdat ik weet dat voor elke student die ik kan helpen, er wellicht tien in de kou blijven staan.

Ik herinner me dat ik een keer verkeerd was gereden. Ik belandde toevallig bij een huwelijksfeest. Ik vroeg de weg aan enkele gasten. Ze stonden erop dat ik eerst deelnam aan het feestmaal. Pas daarna reden ze me voor naar mijn bestemming. 

De deur sloeg meteen achter me toe. En dan zag ik dat er een metalen rolhek was voor de etalage van de winkel. Ik zat dus vast tussen het hek en een gesloten deur. En ik had geen telefoonnummers van de andere feestvierders die boven me zaten. Het angstzweet brak me uit.