Je hebt gezocht op

Daarnaast drinken ze ook meer koffie en alcohol. Elke vrijdag verzamelen ze na het werk in de pub. Dan zit het er vol met mannen in pak. Baksteen In mijn vrije tijd lees en schrijf ik veel. En verder krijg ik zo veel gratis tickets dat ik wel altijd iets te doen heb.

Op 2 het klimaat en meer bepaald de hitte, het stof en de pollutie. Op 3 de muggen en parasieten -je moet altijd preventieve voorzorgen nemen tegen malaria. En op 4 de terroristische dreiging.

Strooien doen ze niet zo snel als bij ons omdat ze uiteraard wel wat meer gewoon zijn. Ik niet, dus ik wandel voorlopig nog even als een manke pinguïn over het eiland. Stilte Ik baat samen met Eli, de eigenares, het Skagi Senja hotel uit.

Ze werken meer uren dan wij, maar toch gaat hun werk niet snel vooruit omdat ze zo inefficiënt zijn. Vergaderingen beginnen bijvoorbeeld nooit op tijd. En niemand durft beslissingen nemen uit angst om achteraf de schuld te krijgen als er iets fout gaat.

Jonge mensen kunnen ook niet echt koken, al merk je dat er stilaan meer interesse voor ontstaat.  De jaren ’70 Nieuw-Zeeland blijkt even fantastisch als ik had gedacht. Het heeft het mooiste en meest afwisselende landschap ter wereld en je kan hier alle denkbare outdooractiviteiten doen.

Wat als mensen niet meer willen communiceren via hun computer? Het zal nog belangrijker worden om de juiste mensen voor elk team te selecteren. Mensen die elkaar in balans willen houden. Deze harmonie kan leiden tot prettige relaties die ontvet zijn van schone schijn en schijnheiligheid .

Dat leidt tot meer begrip voor elkaar. Maak het goed. Heeft je blunder negatieve gevolgen voor een collega, verontschuldig je dan. Hoe persoonlijker, hoe beter. Neem bijvoorbeeld de telefoon of ga even langs. Los het op. Zet de fout recht als dat mogelijk is.

Dit heb ik dan ook uitgebreid gedaan: ik heb bij meer dan 50 bedrijven spontaan gesolliciteerd. Ik stemde mijn cv telkens af op het bedrijf en probeerde origineel te zijn. Ik werkte bijvoorbeeld met twee kleuren: rood en zwart. Na een maand belde Pleegzorg me op.

Daarmee begon ik overal te fotograferen en ik ben nooit meer gestopt. (lacht) Ik volgde opleidingen, ontwikkelde mijn eigen foto’s en omarmde het digitale tijdperk. Fotografie is altijd mijn manier geweest om nieuwe energie op te doen. Als je dat van me afneemt, ga ik een beetje dood.