Je hebt gezocht op

De samenwerking met mijn Litouwse collega’s verloopt prima. Al merk ik wel een verschil in mentaliteit tussen de jongere en oudere werknemers. De oudere generatie, die de sovjettijd nog heeft beleefd, staat negatief tegenover het principe van loon volgens arbeidsprestaties.

Mijn favoriete excursies ? De Samariakloof, het Minoïsch paleis van Knossos en de excursie ‘Onbekend Kreta’. Hierin belichtte ik het leven in de dorpen, en het Grieks-orthodoxe geloof. Ook de excursie ‘West-Kreta’ gidste ik graag.

Wim vertelt: “Rond mijn dertigste begon ik gericht te solliciteren bij bedrijven met buitenlandse activiteiten. Zo hoopte ik naar een land te kunnen verhuizen met een warm klimaat. Dat lukte: ik mocht bij een Antwerps bedrijf aan de slag dat wereldwijd actief is in de logistiek.

Hoe beïnvloedt corona mijn job?  Stel jezelf de vraag welke impact corona heeft op je werkomstandigheden.  Bijvoorbeeld: Werk je sinds de uitbraak van corona thuis en mis je de sfeer op kantoor? De bedrijvigheid, de babbels met collega's, de grapjes tussendoor, de lunches...

"Tijdens mijn opleiding Veehouderij & diergezondheidszorg aan de Hogere Agrarische School in ’s Hertogenbosch (Nl) kreeg ik de kans om in het buitenland stage te lopen. Ik mocht meewerken aan een onderzoek over schapen- en vleesveehouderij in Nieuw-Zeeland. Vier maanden heb ik er toen gewoond.

Ik heb nog krap twee weken om alles wat ik in mijn hoofd had ook daadwerkelijk geregeld te krijgen. Maar ik heb geen zin. Alles, werkelijk alles, is goed om het uit te stellen. Plots word ik zelfs terug tuinier, en moeten er dringend jonge plantjes bijkomen.

Jerry beaamt dit: “Zijn gedrag fnuikt mijn enthousiasme, want ik weet al op voorhand dat wat ik doe nooit goed genoeg is. Dat is niet alleen frustrerend, het vreet ook energie. Ik merk dat andere collega’s die met hem moeten samenwerken er ook zo over denken.

Marieke: 'Elke maand zit ik met mijn team een hele dag samen voor overleg. In plaats van 's morgens koudweg aan het eerste agendapunt te beginnen, zorg ik altijd voor een 'ijsbreker'. Dat is een laagdrempelig spel dat de deelnemers tijd geeft om wat los te komen. 

In mijn boekje komt 'de mens' altijd eerst. Als je niet in die mens geïnteresseerd bent, dan houdt het toch meteen op? Het leven is al vervelend genoeg dat je niet ook nog eens met vervelende klieren zou gaan samenwerken.  En eens je met die mensen praat, komt alles vanzelf.

Mijn werkgever vroeg me onlangs of we bereid waren om terug te gaan. En dat willen we graag. Maar net omwille van het Duitse schoolsysteem, kiezen we voorlopig om in België te blijven. Onze dochter heeft nu al wat achterstand opgelopen ten opzichte van de kinderen in België.