Je hebt gezocht op

En daar ontstaat mijn tristesse. Wat hebben wij in godsnaam toch in ons hoofd als we ons een heel jaar kromwerken voor die paar weekjes vakantie per jaar? De beloning? De beloning voor wat? Het zou toch altijd een beetje vakantie moeten zijn?

"Enkele jaren geleden verloor ik als jonge arbeidster mijn job. Als ik er nu naar terugkijk: de kans van m'n leven. Ik schreef me in voor een VDAB-cursus boekhouden en deed een gooi naar een buitenlandse stage. Groot was m'n vreugde toen bleek dat ik was geselecteerd om naar Portsmouth te gaan.

Ik weet intussen dat ik kan en mag steunen op mijn team. Het is er sterk genoeg voor en er is wederzijds vertrouwen. Ik ken mijn medewerkers hun expertise en persoonlijkheid. En ik heb ervaren dat wanneer je verantwoordelijkheid geeft, je enthousiasme en engagement terugkrijgt.

Daarna reden we met de taxi naar Mjölby waar ik hartelijk werd ontvangen door mijn collega’s. Wat me toen opviel was het rustige verkeer en het grote aantal wagens van Zweedse makelij.

Mijn meetings waren staande en werden voorafgegaan door een korte nota waarin het doel van de meeting werd aangekondigd. Wie de meeting voorzat gaf kort aan wat er diende te gebeuren en deelde daarna de taken en verantwoordelijkheden uit.

'In mijn jaren als kok leerde ik onder druk overzicht bewaren en nauwkeurig werken. Dit zijn kwaliteiten die ik kan gebruiken in mijn nieuwe rol als logistiek planner.' 3. Maak het persoonlijk Vermijd een standaardbrief. Vertel waarom net deze job en dit bedrijf jou aanspreken.

Ik doe mijn ding daar met de studenten. Zo werkt het tot grote tevredenheid van alle betrokken partijen. Maar nu, in tijden van crisis, zie ik de waarde in van de pedagogische omkadering. Ik kan alleen maar trots zijn op dat hele team, dat ervoor zorgt dat ik mijn job kan uitoefenen. 

Of ik nu online vanuit België of Portugal werk, dat maakt voor mij of mijn klanten niks uit.  Bovendien heb ik voor mijn reisblog 'Wonderful Wanderings' altijd al veel gereisd. Ik ben het dus gewoon om te werken vanop verschillende locaties. 

Maar toch was dat één van mijn ergernissen. Als vrijwilliger had ik immers al heel wat kapitaal in mijn reis gestoken en toch vroegen ze méér. Het is alsof ze niet beseffen dat ‘westerlingen’ ook best hard voor hun geld moeten werken.

Hij getuigt: “Mijn vriendin en ik kochten een appartement in Brussel dat we aan het verbouwen zijn. Net zoals de voorbije maanden ga ik af en toe een dag vakantie nemen, maar dat is om te klussen, niet om uit te rusten. Er is nog veel werk aan ons appartement.