Columns

Guido: beenhouwersvak

Ik was vorige week op een seminar, waar ik het moest hebben over storytelling. Dat is zo'n beetje mijn vak. Een van de andere sprekers was Hendrik Dierendonck. Met wat geluk kent u die man. Hij is een slager uit de Westhoek. Redelijk tot zeer succesvol, met twee goed draaiende zaken, een restaurant dat hij bezielt en een klein jaar geleden kwam er ook een boek van hem uit. Een overigens erg mooi boek. Maar dat doet verder niet ter zake.

Het publiek waar we beiden voor stonden, was erg divers, maar wat ze gemeen hadden was toch wel een marketing-verhaal. Meestal werkten ze voor redelijk grote bedrijven. Een kennerspubliek dat PowerPoint met de paplepel opgegoten kreeg en met enthousiasme businessmodellen en disruptieve paradigma's omarmt.

Hendrik Dierendonck is niet erg groot van gestalte, maar als hij begint te spreken, groeit hij. Omdat het allemaal erg natuurlijk is, erg voor de hand liggend en ontdaan van het pompeuze wat je dikwijls terugvindt in klassieke 'business'-omgevingen. De kracht van eenvoudige woorden en begrippen. Het verfrissende van iemand die de juiste vragen durft te stellen, en daar ook erg rechttoe rechtaan antwoorden voor formuleert.

Het beenhouwersvak heeft klappen gekregen de afgelopen decennia, net zoals elke kleinhandel. Misschien nog meer omdat iedereen zich begon zorgen te maken over hormonenkoeien, plofkippen en ecologische voetafdrukken.

Dierendonck, als zoon van een slager, kent die problematieken. Maar hij houdt van vlees, van echt eten, en van juistheid. En dus zat er maar een ding op. Totale transparantie. Tonen waar je mee bezig bent en daar niet geheimzinnig over doen. Trek dat door in alles en je hebt twee enorme voordelen. Je staat recht in je schoenen en je levert goede kwaliteit. Dat blijkt voldoende te zijn om succes te hebben. Dat en hard werken.

Alle ogenschijnlijke ingewikkelde processen en bedenkingen die je ziet terugkomen in grote bedrijven worden aangepakt. Vraag, aanbod, logistiek, service, medewerkersmotivatie, noem maar op. Wat primeert is gezond verstand. Het was begeesterend en tegelijkertijd ontzettend nederig. Eigenlijk zou bijna elk bedrijf die man moeten binnenhalen voor een zogenaamde 'inspirational' speech.

Tegelijk moeten we ons afvragen of het dan toch zo slecht zou zijn, vlees eten. Denk aan Tom Lanoye, Herman Brusselmans, Ivan De Witte, Maurice Engelen… to name but a few. Allemaal zonen van beenhouwers, beestenkopers of zelf slager.

En heus niet succesvol omdat ze er met de botte bijl doorgaan. Gezond verstand, praktisch denken, en hard werken, het wordt onderschat. 

Guido Everaert

Wie is Guido?

Guido Everaert is schrijver, spreker en columnist. Daarnaast werkt hij als lector ‘web content' en ‘storytelling' aan de Karel de Grote-Hogeschool. Zijn interesse? De schone en minder schone kantjes van de mens.

Ook interessant

Guido: AI, dat doet pijn

De zelfverklaarde AI-experts lagen verscholen onder de rotsen en in het kreupelhout aan de rand van de informatiesnelweg. Nu zijn ze daar. Klaar om geld hun richting te laten uitrollen.

 

Guido: toxisch

Alles is tegenwoordig toxisch. Toxische relaties, leiderschap, management... De vraag is hoe je kan vermijden dat er zo’n label op je geplakt wordt. Op dat vlak heb ik slecht nieuws: dat kan je niet.

Guido: vervloekte deadlines

Laat er geen misverstand over bestaan. Ik schrijf graag stukjes en heb aangename klanten. Ze doen niet vervelend. Toch is er één ding dat relaties verziekt en mensen humeurig maakt.

Guido: broodschrijven

Soms schrijf ik teksten voor grote organisaties. Dat maakt me altijd wat zenuwachtig. Je weet dat iedereen een oordeel gaat geven. Vaak gaan de suggesties lijnrecht tegen elkaar in!

Guido: ssst, hier wordt gewerkt… een beetje

Je hoort nogal wat nieuwe begrippen. FIRE (financially independent, retire early), the Great Resignation (over de golf ontslagen na covid). En nu is er ook ‘quiet quitting’. Ik begrijp het niet...

 

Guido: Tour de France

Het is koers. Heerlijk. Niet omdat ik zwijmel van bewondering voor de sportieve prestaties en ploegtactieken. Verre van. Het is gewoon een fantastisch alibi om te zondigen.