Nieuwsbrief

"'Duren de dagen niet héél lang, nu je de hele dag thuis zit?' Dat durven vrienden wel eens vragen."

Afgelopen maand nam ik fictieve sollicitatiegesprekken af van een aantal laatstejaars uit het buitengewoon onderwijs. Boeiend, leerrijk en plezant.

"'Shana, Kelly en Kaisha kijken al uit naar je komst!' Nee, ik ben in mijn zoektocht naar een nieuwe baan niet per ongeluk op een of andere pikante afspraakjes-site beland. Het stond écht zo in die vacature."

"God ziet u, hier vloekt men niet! Het hing bij mijn oma boven de Leuvense stoof. Grote harde letters in een driehoek. God vervangen we nu door sociale media." 

"Om mijn cv op te stellen heb ik er maar het mapje uit mijn archief bijgehaald waarin mijn diploma's en getuigschriften zaten. Kwestie van alle gegevens nog eens na te kijken."

"Eerlijk? Onaangenaam zijn ze niet, die eerste dagen werkloosheid. Ja, de postbode brengt nog wel je C4 per aangetekende zending, maar daarmee is ook een pagina definitief omgeslagen."

Elk jaar opnieuw komt de discussie overgewaaid over de complexiteit van de Nederlandse taal en de onvermijdelijke dt-miserie.

"Mijn paard Amelina heeft een hart van goud, de explosiviteit van uranium en de mooie sierlijkheid die alleen een vrouw kan hebben."

"Misschien moet ik mijn haar maar eens blond verven, of bruin, of acajou. Ik ben er nog niet helemaal uit, maar mijn oude baas is er de oorzaak van dat ik dit heb overwogen."

"De eerste dag van mijn kersverse werkloosheid viel op 1 mei, Dag van de Arbeid. Hoe ironisch wil je het hebben?"

Tijdens een vrij donkere bladzijde in mijn leven -toen ik nog voluit droomde van ondernemen en rijk worden- brachten deurwaarders me geregeld een bezoekje.

Ik keer even terug naar mijn kindertijd in korte voetbalbroek. We spreken van 1986. Het leven was eenvoudig: 15 kameraden en een bal. Rood en groen voor altijd!