Columns

Guido: videogesprek

Er is al niet veel warms aan een videogesprek. Moeten we het dan ook nog eens ontmenselijken door een template als achtergrond te gebruiken? Doe dat niet!

We kunnen maar beter wennen aan het nieuwe normaal dat digitaal is. En we worden daar alsmaar beter in. Neem nu de beruchte Zoom/Skype/MS Teams-videomeetings. We zijn gedisciplineerder, praten niet meer door elkaar, zitten netjes op tijd klaar, gewassen en gekamd. En dan komt de next step. 

Headsets vervangen meer en meer de simpele oortjes die we van onze kinderen afgepakt hebben. Bluetooth-connecties, beter licht, beter geluid.

Iedereen heeft ondertussen ook al zijn laptop op een standaard staan, eerder dan op een stapel boeken. Sommigen experimenteren zelfs met verschillende lichtbronnen om er maar niet vaal en 'afgequarantained' uit te zien. 

Het zicht op de ijskast, met post-its, kindertekeningen en vakantiefoto's, is ook al verdwenen, omdat het misschien toch niet zo professioneel overkomt.

Net zomin als een half natte partner die verstrooid door het beeld komt rennen, of een hond die om aandacht zeurt. 

Maar de oude zeur in mij ziet een nieuw probleem opduiken. En uiteraard de business-opportuniteit voor sommigen, want 'ieder nadeel hep se voordeel!'. 

De videoprogramma's laten je toe om je achtergrond te blurren, zodat je niet teveel persoonlijke details vrijgeeft. En dat wordt een stapje verdergezet.

Je kan nu ook al fictieve achtergronden installeren. Het is een soort 'green key technology' voor amateurs, die er vooral voor zorgt dat je bijzonder absurde kapsels ziet verschijnen, en soms zelfs zwevende hoofdjes als er niet is nagedacht over het juiste hemd. 

En de corporate wereld zou de corporate wereld niet zijn, als daar niet plots een 'PowerPoint'-reflex de kop opstak. 'Aha! Waarom zouden we niet een template ontwikkelen die onze medewerkers kunnen gebruiken om kenbaar te maken dat ze voor ons bedrijf werken? Dat is duidelijk en het is een kans om ons logo in hun hoofden te etsen!'

Als u al ooit corporate presentaties hebt uitgezeten, die uitgevoerd werden in de company template, dan weet u dat die vooral uitblinken in verveling en saaiheid. Het logo moet 'zus en zo', het lettertype zal 'zus en zo', en het resultaat is saai als de neten. 

Nu zie je dus meer en meer videogesprekken waar je klant gevangen zit in zo'n videotemplate. Want corporate branding en communicatie zal er zijn! 

Het resultaat is zoals te verwachten was. Verschrikkelijk!

Doe het nou niet! Het is niet omdat het kan dat het ook moet! Er is al niet heel veel menselijks en warms aan een videogesprek. Moeten we dat ook nog eens ontmenselijken door er templates als achtergrond bij te zetten? Het is een beetje als plastische chirurgie, je hoeft maar naar de gebruikers ervan te kijken om te weten dat het niet werkt.  

Geef mij gezellige achterkamers, zicht op tuin en ongemaakt bed, half afgeruimde ontbijttafels, zodat ik voel dat die mensen leven, maar voorzie in godsnaam niet in virtuele gevangenisjes om de bedrijfsuitstraling te verzorgen. Eentje voor intern, eentje voor extern, eentje voor 's avonds en eentje voor overdag.

En om het helemaal af te maken. Eentje dat meer 'fun' is. Blijf daar af! Opgelegde fun is geen fun, dat is tenenkrullend. 

 

Guido Everaert

Wie is Guido?

Guido Everaert is schrijver, spreker en columnist. Daarnaast werkt hij als lector ‘web content' en ‘storytelling' aan de Karel de Grote-Hogeschool. Zijn interesse? De schone en minder schone kantjes van de mens.

Ook interessant

Guido: oud

Ik stapte de tram op, goedgemutst, en ook een beetje overtuigd dat ik er redelijk goed uitzag. Een klein meisje stond op en bood haar plaats aan. Pijnlijk.

Guido: jongeren

Ik ben opgegroeid met een eenvoudig besef: je moet het doen met de kaarten die je hebt.

Guido: netwerken

Netwerken. Ik hoor het je al denken: "Bah, oppervlakkig geneuzel en het cultiveren van het ons-kent-ons-gevoel!"

Guido: grijs

Grijs, vlak, zonder reliëf. Monotoon, in de meest letterlijke betekenis van het woord. De hemel boven Berchem. Al maanden. Als het niet regent of miezert is het mistig.

Guido: collega's

Als mensen zeggen dat ze hun collega's missen, frons ik mijn wenkbrauwen. Waarom heb je collega's nodig?

Guido: vlees

"Onlangs ging ik ‘een stukske snijden’ met een vriend. Uit eten dus. En ja, ’t was vlees. Ik heb veel voornemens, en meer groenten eten hoort daarbij."