Buitenland

Wonen en werken in Sjanghai

Koen (37) is een expat in het bruisende Sjanghai. “Een fantastische ervaring, maar ik mis hier wel een brok aangename natuur. Als ik tijdens het weekend ga fietsen geraak ik de stad niet uit. Ik zie alleen maar ‘shopping malls’, woonzones en industriezones. En als ik thuiskom, zit ik onder het stof. Net alsof ik Parijs Roubaix in de benen heb.”

Koen werkt bij Tessenderlo Group en vertelt: “Ons bedrijf exporteert al jaren 'compounds' naar Azië. Een compound is een mengsel van kunststoffen waarmee automobielbedrijven producten maken zoals airbags en dashboards. Ik leid het lokale marketing en sales team in Sjanghai. Eerst reisde ik heen en weer tussen België en China, maar de hoeveelheid werk werd groter en groter zodat ik begin 2009 naar Sjanghai verhuisde.

Nu ik in China woon, probeer ik ook onze Aziatische klanten en hun manier van zakendoen beter te leren kennen. Met die kennis kunnen we hier (als de tijd rijp is) een fabriek oprichten die zelf compounds produceert. China produceert immers steeds meer auto’s. In 2009 waren het er 45% meer dan het jaar ervoor!

De vis is binnen

Hoe langer ik hier ben, hoe meer ik besef dat ik nooit deel ga uitmaken van het echte China. De verschillen zijn te groot. Maar dat is niet erg. Ze zijn zoals peper en zout en maken het boeiend. Een voorbeeld van zo'n verschil is ‘Mianzi’: gezichtsverlies. Voor Chinezen is dat het ergste wat hen kan overkomen. Ze doen er dan ook alles aan om dit te vermijden. Dit merk je bijvoorbeeld als mijn collega’s een meeting vastleggen met een klant. Eerst bellen ze hem met de vraag of hij ‘volgende week’ beschikbaar is. Dan wordt dit via mail stap per stap verfijnd: ‘begin volgende week?’, ‘op maandag?’, ‘wellicht in de voormiddag dan?’… Net als ik denk -die vis is eindelijk binnen- komt er: ‘Oké, dan bel ik u eind deze week terug om te verifiëren of het nog past’. Zo kan de klant op elk moment de meeting afblazen zonder gezichtsverlies te lijden. Het contrast met onze Westerse aanpak kan bijna niet groter zijn. Niet altijd gemakkelijk voor het hyperactieve alfamannetje in mij.

Toch merk ik dat de Chinezen stilaan assertiever worden. De economische groei en evenementen zoals de Olympische Spelen in Peking en de wereldtentoonstelling in Sjanghai gaven hun zelfvertrouwen een boost. Als ik in de ogen van mijn Chinese medewerkers weer eens te streng ben, antwoorden ze nu al wel eens: “We kunnen gemakkelijk ander werk vinden, hoor!”

Recht van de sterkste

Een van de leukste dingen hier is met Chinezen eten en erover praten. Ze gaan heel vaak op restaurant, zowel met familie en vrienden als met collega’s of klanten. En, heel belangrijk: Chinees eten is in China véél lekkerder dan in België. Je kan het haast niet vergelijken met elkaar. Dit gezegd zijnde, moet ik wel toegeven dat een ‘frietje van het kraam’, rode kool met worst, en brood met kaas soms in m'n dagdromen voorkomen…

Wat ik verder nog mis? De Belgische kroegen en de natuur. In België fietste ik vaak in het weekend. Hier heb ik dit ook al geprobeerd, maar ik geraak de stad niet uit. Ik zie alleen maar ‘shopping malls’, woonzones en industriezones. En als ik thuiskom, zit ik volledig onder het stof. Net alsof ik Parijs Roubaix in de benen heb. Dit brengt me meteen ook bij mijn grootste ergernis: het verkeer. Op straat geldt het recht van de sterkste. Als voetganger kan je niet oversteken zonder een 360° check, want vanuit alle windrichtingen blijven fietsers, brommers en auto’s op je afkomen. En ze stoppen niet! Echt ongelooflijk.”

 

E-mail: koen_sijsmans@yahoo.com

Buitenland

Ook interesse?

  • Wil je graag getuigen over je ervaring in het buitenland? Mail naar de redactie.
  • Droom je van een buitenlandse ervaring? Lees meer op 'Werken in het buitenland'. 

Ook interessant

Wonen en werken in Italië

Isabelle runt een B&B in het middeleeuwse dorpje Poggio Cupro. “Tijd vergt elasticiteit hier. Je kan je daarover opwinden, maar dat werkt contraproductief.”

Wonen en werken in Kenia

Christel: “We vinden het heerlijk om niet meer deel te nemen aan de ‘rat race’. We werken hier 7 op 7, maar toch voelt het anders. Het zonlicht helpt.”

Wonen en werken in Noorwegen

Jetske is graag onderweg. Letterlijk en figuurlijk. “Ik probeerde te passen in het huisje-tuintje-boompje-verhaal, maar dat lukte niet. Het zit in mij om op ontdekking te gaan."

Wonen en werken in de Dominicaanse Republiek

Eva was nog maar net terug van Suriname of ze voelde het alweer kriebelen. Toen ze een vacature zag met de titel 'Avontuurlijke leerkracht in de Dominicaanse Republiek’, was ze verkocht. 

Wonen en werken in Thailand

Steven pendelt al enkele jaren tussen Hongkong en Thailand en verloor er z’n hart. En ook bijna een been. “Als je langs een oprit wandelt in Thailand, riskeer je een hondenbeet in je kuiten."

Wonen en werken in Duitsland

Om vlot te kunnen communiceren met de familie en vrienden van z'n Duitse vrouw, ging Tom werken in Mainz. “Mijn Duits reikte niet verder dan: Wienerschnitzel, was ist denn das?”