Als je werk zoekt is een goede match is tussen jou en je toekomstige werkgever belangrijk. Voel je die klik niet tijdens de sollicitatieprocedure? Neem dan de tijd om de juiste keuze te maken. Ga na waarom je twijfelt. Misschien vind je een geruststellende verklaring. Of is er toch meer aan de hand en past de jobinhoud of bedrijfscultuur niet bij jou?
Wij verzamelden zes signalen die kunnen leiden tot een slecht gevoel na een sollicitatie.
1. Je hebt veel moeite om een afspraak vast te leggen
Ontving je op het laatste moment een uitnodiging? Kreeg je niemand te pakken om je afspraak te verzetten? Of waren ze vergeten dat je langskwam voor een gesprek? Misschien was er iemand ziek en had je gewoon pech. Of is er meer aan de hand en is het bedrijf intern slecht georganiseerd of onderbemand?
2. Er hangt een vreemde sfeer
Kijk eens goed rond als het selectiegesprek doorgaat in de kantoren van het bedrijf. Observeer de mensen die er werken terwijl je jouw beurt afwacht. Zitten ze erbij als zombies? Wordt er weinig gezegd? Lopen ze gestresseerd rond? Sommige details geven je een beeld over de bedrijfscultuur.
3. De job komt helemaal niet overeen met de vacature
Merk je tijdens het gesprek dat de werkgever de job helemaal anders beschrijft? Of hoor je dat er nog vanalles bijkomt? Misschien heb je de functieomschrijving verkeerd geïnterpreteerd. Maar het kan ook dat de werkgever nog geen duidelijk beeld heeft over de functie en de doelstellingen. Frustrerend als je niet goed weet wat van jou verwacht wordt.
4. Je voorgangers hielden het niet lang vol
Vraag tijdens de selectieprocedure waarom de functie vrijkwam. Hield de voorganger het niet lang vol? Probeer er dan achter te komen waaraan dit ligt. Was er een persoonlijke reden of heeft het eerder te maken met de werkdruk, onmogelijke verwachtingen of een slechte sfeer?
5. Je belandt in een ongemakkelijk gesprek
Een sollicitatiegesprek is meestal een beetje spannend en onwennig. Maar het mag niet ongemakkelijk worden. Bijvoorbeeld door een koel onthaal, een spervuur aan moeilijke vragen, een manager die meer aandacht heeft voor zijn smartphone… Het contact tijdens een sollicitatiegesprek zegt soms ook iets over de omgang op de werkvloer.
6. Je moet onmiddellijk beslissen
Zet het bedrijf je onder druk om onmiddellijk te beslissen of je de job wil? Probeer toch wat tijd te vragen. Dat is doodnormaal en een goede werkgever zal je die tijd geven wanneer dat haalbaar is. Als zij enkele weken nodig hebben voor de selectieprocedure, dan zal jouw antwoord ook niet op enkele dagen aankomen.
Een ‘macho’-manager deed Laura twijfelen
Laura vertelt: “Ik reageerde vorig jaar op de vacature ‘sportcoördinator’. In die functie zou ik het sportbeleid van een gemeente mogen uitwerken en instaan voor de uitbating van alle sportfaciliteiten. Het paste volledig bij mijn sportieve achtergrond en mijn ervaring als beleidsmedewerker.
Voor het gesprek moest ik een visietekst indienen. Ik deed mijn huiswerk, pluisde de Vlaamse en Europese beleidskaders uit en bezocht zelfs de sportfaciliteiten in de gemeente. Hoe meer ik ermee bezig was, hoe enthousiaster ik werd. Maar dat gevoel verdween tijdens het sollicitatiegesprek.
Ik werd koel onthaald. Ik kwam binnen en zag een plechtige jury aan een lange tafel. Die bestond uit de directeur, de onderdirecteur en een collega uit het team. Allemaal mannen. Op de hoek van die tafel zat een vrouwelijke HR-verantwoordelijke.
Ik zette me aan een klein tafeltje voor de jury. Er was geen plaats om mijn jas en tas weg te leggen. Ik draaide wat rond, niemand zei wat. Op de grond dan maar.
Zonder een welkomstwoord werd de eerste vraag op me afgevuurd. “Waarom heb je gesolliciteerd voor deze functie?” Ok, dacht ik, geen ‘small talk’, meteen ter zake!
De directeur stelde bijna alle vragen. Die gingen vooral over mijn visietekst. Sommige vragen waren:
- aanvallend: “Je wil dat meer jongeren gebruik maken van onze sportfaciliteiten, denk je nu echt dat dit onze belangrijkste prioriteit is?”
- spottend: “Ik ben heel benieuwd met welke middelen jij dit allemaal wil betalen. Lees je soms de krant, het is crisis hé.”
- vrouwonvriendelijk: “Sport jij zelf wel eens of heb je daar geen tijd voor met je kind?”
De andere mannelijke juryleden knikten haastig bij elk ‘punt’ dat de directeur scoorde. De HR-verantwoordelijke zei niets.
Na afloop kwam ik leeg buiten. Ik was verward en teleurgesteld. Eerst legde ik de schuld bij mezelf, misschien was mijn visietekst echt niet goed. Maar nadien werd ik boos. Zo hoort een interview toch niet te gaan!
Na enkele dagen kreeg ik tot mijn verbazing het bericht dat ik geslaagd was en op de reservelijst stond. Maar voor mij hoefde het niet meer. Via e-mail liet ik weten dat ik geen interesse meer had. Ik kon me echt niet inbeelden dat ik onder zo’n macho en een bende ja-knikkers zou moeten werken.”